YAYINCININ MUKADDİMESİ.................................................4
GİRİŞ/EHLİ SÜNNET AKÎDESİNİN SAFİYETİ VE
KİTAB VE SÜNNETE DAYANAN HÜLASASI.......................5
MÜELLİFİN MUKADDİMESİ.................................................12
RUBÛBİYYET TEVHÎDİ HAKKINDA FASIL.......................13
ULUHİYYET TEVHÎDİ HAKKINDA FASIL.........................16
İSİM VE SIFAT TEVHÎDİ HAKKINDA FASIL......................33

Hamdinin hakkıyla hamd Allah'ındır. Salat ve selam da Resûlune,
kuluna ve O (sallAllahu aleyhi ve sellem)'in âline, ashabına ve yolunu
takip edenlere olsun. Emmâ ba'du:
Bu, "Bilinçlenelim" isimli -inşeAllah- mübarek davet projemiz
kapsamında olan kesin bir gaye hakkında (yazılmış) nadide bir risâledir.
Bu, önemli konuların en önemlisini, itaatların en büyüğünü, ibadetlerin
en azîmini beyan eden bir risâledir. Dikkat ediniz ki bu, arzın ve
semavatın Rabbini tevhîd etmektir. Bu risâleyi değerli allame
Şeyh AbdUllah bin Muhammed bin Humeyd -Allah, onun makamını rıza
derecelerinde yükseltsin- kaleme almıştır.
Biz, -hayrın ve faydalı ilmin neşri bâbından- ilmî davet neşriyatımız ve
yayınlarımız kapsamında, bu faydalı risâlenin derc edilmesini uygun
gördük.
Mevlâ (tebâreke ve teâlâ)'dan bu çalışmanın kerîm vechine halis
olmasını, okuyanların ve neşredenlerin de bu çalışmadan faydalanmasını
dileriz. Şüphesiz ki bu, ne güzel bir istektir ve ne hayırlı bir emeldir.

Şeyh AbdurRahman bin Nâsır es-Sa'di (Allah ona rahmet etsin)
kendisi Ehli Sünnet ve'l-Cemaat'ın Akîdesini/Halis Selefî Akîdeyi beyan
ederek şunları söylemiştir:
1

• Şöyle ki onlar: Allah'a, meleklerine, kitaplarına, resullerine, Ahiret
gününe, hayrı ve şerri ile kadere iman ederler.
• Onlar şehadet ederler ki: Rab, ilah ve ma'bûd olan, tüm
mükemmelliklere tek başına sahib olan ancak Allah'tır. Dini yalnızca
kendisine halis kılarak O (celle celaluhu)'ya ibadet/kulluk ederler.
• Ve derler ki: Şüphesiz ki Hâlık, Bâri', Musavvir, Rezzâk, Mu'tî, Mâni'
ve tüm işlerin müdebbiri olan (sadece) Allah'tır.
• Şüphesiz ki O (celle celaluhu), maksud olan, tevhîd edilen me'lûh ve
ma'bûdtur. Ve şüphesiz ki O (celle celaluhu), kendinden önce hiçbir
şeyin olmadığı Evvel'dir; kendisinden sonra hiçbir şeyin olmadığı
Âhir'dir; fevkinde hiçbir şeyin olmadığı Zâhir'dir ve dûnunda hiçbir
şeyin olmadığı Bâtın'dır.
1
Bunu, Şeyh Muhammed bin AbdulVehhâb (rahimehUllah)'ın 'Kitab'ut-Tevhîd' adlı eserine
...yazdığı latîf şerh içinde yazmıştır. Bu şerhin ismi: "el-Kavl'us-Sedîdu fî
...Mekâsıd'it-Tevhîd"

• Şüphesiz ki O (celle celaluhu), her mânâ ve itibarla, zâtının
uluvvu/yüceliği ile, kadrinin uluvvu/yüceliği ile ve kahrının
uluvvu/yüceliği ile aliyyul â'lâdır/yüceler yücesidir.
• Şüphesiz ki O (celle celaluhu), azametine ve celaline layık bir istivâ
ile, mutlak uluvvu/yüceliği ve fevkiyyeti/üstünlüğü ile Arş'ın üzerine
istiva etmiştir. O'nun ilmi zâhirleri, bâtınları, ulvî ve süflî âlemi ihata
etmiştir. O (celle celaluhu), ilmiyle kullarıyla beraberdir. O (celle
celaluhu), onların tüm ahvalini bilir. O, Karîb'dir, Mücîb'dir.
• O (celle celaluhu), zatıyla tüm mahlukatından ganîdir. Mahlukatın
hepsi, tüm vakitlerde kendilerinin ve ihtiyaçlarının var edilmesinde O
(azze ve celle)'ye muhtaçtırlar. Göz açıp kapayıncaya kadar dahi
kimsenin O (celle celaluhu)'ya muhtaç olmaması söz konusu değildir.
O, Raûf'tur, Rahîm'dir. Öyle ki kullara (verilen) dînî ve dünyevî
nimetler ve nikmetin giderilmesi ancak Allah'tandır. O (azze ve celle)
nimetleri celbeden ve nikmetleri def' edendir.
• Her gece, gecenin son üçte biri kalınca kullarının hacetlerini
arzetmeleri için dünya semasına nüzûl etmesi O (celle celaluhu)'nun
rahmetindendir. Buyurur ki: "Kullarımdan kendimden gayrını
istemiyorum. Kim bana dua ederse ona icabet ederim. Kim
benden isterse ona veririm. Kim benden istiğfar dilerse onu
bağışlarım"2
• Bu, fecir doğana kadar (devam eder). O (celle celaluhu) dilediği gibi
nüzûl eder ve irade ettiği gibi yapar: "O'nun benzeri hiçbir şey
yoktur. O, işitir ve görür."3

2
İmam Ahmed bunu Müsned'inde (4/16) rivayet etmiştir. Hadis Sahihtir, bir benzeri için bknz.
.. Sahihu Suneni İbn Mace, 1367. hadis, Şeyh el-Elbani
3
Şûrâ Suresi, 11. ayet

• Ve onlar itikad ederler ki şüphesiz ki O (celle celaluhu) Hakîm'dir.
Öyle ki şerîatında ve kaderinde tam hikmet O'nundur. O (celle
celaluhu) hiçbir şeyi abes/boşa yaratmamıştır ve teşrî ettiği şeriatler
ancak maslahatlar ve hikmetler içindir.
• Şüphesiz ki O (azze ve celle), Tevvâb'dır, Afuvv'dur, Gafûr'dur.
Kullarından tevbeyi kabul eder ve kötülüğü affeder ve O (celle
celaluhu), tevbe edenlerin, istiğfar edenlerin ve inâbe edenlerin büyük
günahlarını bağışlar.
• O (celle celaluhu), kullarının az bir amelini bile meşkur
olan/karşılıksız bırakmayan Şekûr'dur ve O (azze ve celle),
şükredenlere fazlından ziyadeleştirir.
• Onlar, O (celle celaluhu)'yu kendi nefsini vasfettikleriyle ve Allah
Resûlu (sallAllahu aleyhi ve sellem)'in O'nu vasfettikleriyle
vasfederler.
• Kamil hayat, işitme, görme; kudret, azamet ve kibriyanın kemali;
mecd, celal ve cemal; mutlak hamd gibi zâtî sıfatlarla; Rahmet, rıza,
suht (gazaplanma, öfkelenme), kelâm gibi meşîet ve kudretine taalluk
eden fiilî sıfatlarla (O (celle celaluhu)'yu vasfederler). Şüphesiz ki O,
dilediği ile ve dilediği keyfiyetle mütekellimdir. O'nun kelimeleri
bitmez/tükenmez ve yok olmaz.
• Şüphesiz ki Kur'ân, Allah kelâmıdır ve mahluk değildir. O (Kur'ân),
Allah'tan bidayet etmiştir ve O (celle celaluhu)'ya avdet eder.
• O (celle celaluhu)'nun şu sıfatlarla mevsuf olması zeval bulmamıştır
ve zeval bulmayacaktır: O, dilediğini yapar; dilediğince
mütekellimdir; kaderî hükümleri ile şer'î hükümleri ile ve cezâî
hükümleri ile kulları üzerine hükmeder; O, Hâkim'dir, Mâlik'tir;
O'nun dışındakiler, kendisinin (azze ve celle) mülkiyeti altındadır ve

O (celle celaluhu)'ya mahkumdurlar. Kullar, O (celle celaluhu)'nun ne
mülkünden ne de hükmünden çıkabilirler.
• Onlar, Kitab'ın getirdiğine ve Sünnetle mütevatir olan şu hususa iman
ederler ki: Şüphesiz ki mü'minler, Rableri Tealayı ayan bir biçimde
cehrî olarak görürler. O (celle celaluhu)'yu rü'yet nimeti ve O'nun
rızasını kazanmak, nimetin ve lezzetin en büyüğüdür.
• Şüphesiz ki kim İman ve Tevhîd'ten gayrı (bir hal üzere) ölürse o,
Cehennem ateşinde ebedi olarak temelli kalır. Büyük günah erbabı ise
tevbe etmeksizin, günahlarına keffaret ve (onlara) şefaat hasıl
olmadan ölseler, şüphesiz ki Cehenneme girselerde orada ebedi
kalmazlar. Kalbinde hardal tanesi ağırlığınca iman olan kimse ateşte
kalmaz ve oradan çıkar.
• Şüphesiz ki iman, kalplerin akîdelerine ve (kalplerin) amellerine,
uzuvların amellerine ve dilin kavillerine şâmildir. Kim bunları en
kamil vecih üzere ikame ederse işte o kişi hakîkî mü'mindir ve o kişi
sevabı haketmiş, ikabdan (cezadan) da selamet bulmuştur. Kim de
bunları eksik yaparsa onun da imanı eksik yaptığı ölçüde azalır.
Bunun için, iman taatle ve hayır işlemekle artar; mâsiyet ve şer ile de
azalır.
• Allah'a istiane ederek dînî ve dünyevî faydalı işlerde sa'y ve çaba
göstermek onların usûllerindendir. Onlar kendilerine faydalı olan
hususlarda hırslıdırlar ve Allah'a istiane ederler. Ayrıca onlar, tüm
hareketlerinde Allah'a ihlası tahkik ederler/gerçekleştirirler. Ma'bûd'a
(karşı) ihlas, Resûl'e uyma ve yollarını takip eden müminlere nasihat
etmek hususlarında Allah Resûlu'ne ittibâ ederler.
• Onlar, Muhammed (sallAllahu aleyhi ve sellem) 'in Allah'ın hidayetle
ve bütün dinlere üstün kılmak için hak dinle gönderdiği kulu ve resûlü
olduğuna şehadet ederler. O (sallAllahu aleyhi ve sellem) mü'minlere

nefislerinden daha evlâdır. O (sallAllahu aleyhi ve sellem) nebîlerin
hâtemidir/sonuncusudur; insanlara ve cinlere beşîr/müjdeci ve
nezîr/uyarıcı olarak, O (celle celaluhu)'nun izniyle Allah'a davetçi ve
aydınlatan bir kandil olarak gönderilmiştir. Allah, O (sallAllahu aleyhi
ve sellem)'i din ve dünya salâhı için; mahlukatın Allah'a
ibadeti/kulluğu (hakkıyla) yapmaları için ve bu hususta O (celle
celaluhu)'nun rızkıyla istiane etmeleri için göndermiştir.

 Bu, hurâfe ve bid’atların karıştığı her türlü şeyden berî kılan selefî akîdeyi, bu ümmetin selefinden, sahâbeden sahâbe, tâbiîn ve onlardan sonra gelen ve müslümanların hidâyet ve dirâyetlerinde icmâya vardığı muhakkik âlimlerden gelen Ehli Sünnet ve’lCemaat akîdesini müslümanlar için beyan eden özlü bir risâledir.